Z / Cemil Yüksel

                                                                                                 Zeynep için...
durdum en güzelinde çeşmelerin

soluksuz akan bir dağ çeşmesi

senin olan onca şeyi akar buldum

nasıl gelmişse bir araya öyle

sabah en sade yeridir sevişmenin

buldum saçlarını dünyayı döndüren kıvrımda
sırtına doğru gövdeleştikçe uzunluğu
kömürlerden ışıldayarak çıkarırdı siyahını

bir fotoğraf gibi yeterdi her şeye ve
orda kocaman dururdu neyi çağrıştırdığı

yenilenmiş ve ip atlamayı

öğrendiğin bir sevinçle sokaklarda

unutan öğlenleri akşamları da unutan

bir balığın gözlerinin dolması sanki denizde 

avuçlarım konumunu almayı bilen

bir gökyüzü gibi hazır

iştahla doyurmaya yönelmiş bir anne gibi

doldur ağzımı, sesimi dağınık kılan kelimeleri 
ayıkla siyah taşlarından

hem söyle sevmemiş miydim tekrarları

aynı elbiseyi günlerce giymeyi ve 
kullanmayı durmadan

içimdeki biçimsiz anahtarları

durdum!

en güzelinde çeşmelerin,

soluksuz akan bir dağ çeşmesi

yüzüme sık sık çarptım, kesilene kadar

uyandır diye korulara tünemiş o sevgiyi.