Düş Birliği / Cemil Yüksel

sen hep sürgüne doğru gitmemi isteyen ayaklarımı çağırdın

ellerime bakıp buldukların savaş yıkıntısı delik deşik bomboş

acıyı düşen bir çocuk gibi kucaklar kaldırırsın ey merhamet

kara lastiklerinde yolculukları biriktirmiş eski bir bisiklet Eskişehir'de

bağlı uzun zamandır yağmur pas ve beklemekten kovulmamış

o bisikleti hatırlamayı söz vermiştin her durduğunda

ne diye gelmiştik biz bunca yolu hangi nedenin kışıydı bu

numarası verilip sıralardan kovulmuş gibi yapayalnızdık

"görüyorsun gündüzler yaşamak, geceler pişman olmak için"

bahçeleri ne kısa sevdik çiçekleri hoplatan sevinçlerden korkarak

kıvrılan ne varsa kağıt kesiği hınçla trenlere zorla bindirilmiş

biliyoruz ki geçmiyor hemen gülün parlatan iğnesinden akan ısırık

kendini açmaya yol bulmuş dudakların bir tayı hazırlıyor toprağa

biliyoruz işte taşıdığını ellerin bile bile kök tutmaz bayrağını

"hayat öylece sızıp kaldığımız bir yatak" işte çıplak ve ütüsüz

uyandım seni bildim közleri üfler gibi dağınıklıklardan

parlak neşen vardı karanlığında katılmaya istekli gürültü

düş birliği tarafından yakalanmış fotoğraflara asılı

sırtından vurulmak için açılan çıplaklık düşen yaprak sessizliği

tam şuramıza doğru çıkıyorum mırıltılarla bu şarkı en sevdiğin

susamadım acıkmadım dediğinde de bildim gövdende kurulan hazırlığı

batıyor artık yutkundukça sevgisi pürüzlü bir ağaç gövdesi gibi

hatırla bir bağı dolduran nedir üzümleri ve ılıklığın huzuruyla

konuşur su süt ve beyaz dökülür üstüne kullanarak ağzını

ağzın diyorum en ilkel mağarası konuştuklarının

iniltilerini taşıyor fısıltılarla sözcüklerin arasından

farkındasın.

Birisi Var / Cemil Yüksel

gözlerini yeniden bulmuş gibiyiz içimizde

daha yaşını yeni almış bir çocuk gibi

ayağa kalkmayı deneyerek güç alan

ve durmakla öğrenmiş yürümekteki sevinci

ışığını yeniden bulmuş gibi hareketlerin

incecik duruyor eriyen bir mumum etrafında

acıyı buluyoruz koyu derinliği nice yarada 

ütülere yapışan etleri ayırırcasına kemiğe kadar

uzun bir iyileşmeyle üfler bilgisini ruhumuza 

ve sonra beklemediğin bir anda getirir

iki çocuk karşılaştığında parlayan güneşi

bazı şeyler, o şeylerin içinde her şeydir 

haldir, kelimesi bulunmamıştır daha 

bir şair bunu dener, durmadan yeni bir örgü

kelime ve anlamı ilmekleyerek iki ters bir düz

şaşırmanın gözlerini yeniden bulmak için içimizde

O gözlerle göründüğünde tanırız

apaçık, parlak ve naif şimdiyi

yumuşak bir beyazlığa dolarız annelerden

doğmak gibi yayılır bir sütün ılıklığı.

gözlerden açılmaya konmuş çiçekler gibiyiz

en uzun denizlere ve ufka bakmaya doğru

karşılarız kendimizi tam burada olmaya. 

8 / Cemil Yüksel

bunların hepsini sen planladın değil mi?

bu yağmuru yağdırıp, bulutları çizdin koyu koyu

aramıza bir soğukluğu aldın koydun çok hızlıca

tek dokunuşla bira şişesinin kendini kırması gibi

bir yanıt ararken, tesadüf zihnin kaplıca suları
karşılıyor dünyaya çıktığı kaynağı.

sağanakta şemsiye altında üç kişi 

ıslanmak sadece bir kişi için imkansız

bazen sıtmalar tutar gibi olunur

bazen bazı duvar diplerini ısıtan küçük bir ilgidir

tramvaylarda birbirini özenle dinleyen

olgun çocuklar gibi

alıp yerleştirdin hemen ön koltuğa

giyinip çıkmış gibi kendine doğru yakınlığı

gözlerinden, kalbinden, dudaklarından çıkardın

kapkara ve kırmızı öpücüklerle iç yüzünü

bunların hepsini sen planladın değil mi?

bahar uzanmış gibi kollarından

sulara vapurlar gibi Kadıköy Karaköy arası

upuzun sekiz saat ıslanmış sessizlikten.

bölüp başlamak ortasından geceyi

küçülen bir hayal gibi tadıyoruz 
iki kulağın duymak için eğildiği dikkati.

kelimeleri dışarıda bırakan kabul

neşe katarak büyütüyor çiçeklerini

inanmıyorum buna, sen planladın değil mi?

Bir Rüzgar Bir Dalga / Cemil Yüksel

kalınabilir, yarısı sulara gömülü gövdesiyle
bir deniz kıyısında, yarı ıslak yarı kuru bir canlı gibi.

bilmek istedikçe, dipleri eşeleyen huzursuzluk ve

her imdat daha bir aşağıya çeken

suları izle, sular gibi hatırla bırakmayı
bir rüzgar bir dalga ansızın gelip alacağı tutar.

Nilüfer / Cemil Yüksel

anlayış bulduğun güzel çiçek.

çamurlar içinde yüksel

ışığa ve kuvvete 
rengarenk buluştur bizi

hem derinde hem sığda

köklendir bizi...

Bir / Cemil Yüksel

görünmez seslerdir başlar yaban

sessizlik dolar avuç içi ağırlığıyla

saçların ayrılık bağı üzümlerle bir

başakları sarartan güneşin bakışı

güneş görür, güneş gözle bir

yanmakla uzar o keskin kokusu sarının

yanmak azaltır aşkın acıyı

siyah duman leke cayır cayır hepsi bir

cehennem kayar bir yumurta gibi içinden

kim gelir oturursa üstüne sıcak

derviş hırkası gibi üstünde serinlik

yayılır etrafa gül ve diken

konuşması bir.

Belimin Altına Güzelleme / Cemil Yüksel

birileri merak ediyordur

 –ettikleri muhakkak- diye söylüyorum

belimin altında ne var

çiğdem çiçeği yumrulu mavi otsu

ilkbahar ve sonbahar da açar

kekik ve çürümüş et kokusu

uzay mimarisi yer çekimsiz bir dünya var

belimin altında

korkunun tutkuyla ağzıma dilini daldırması var

her türlü kibrin yargılamanın çaresizliği

belimin azcık daha altında

duvarlara astığınız resimler, boş bakışlar

köprü üstünde kaptığınız atlara binememeniz var

daha da merak ediyorsanız

ibneler, çirkin orospular, baldırlı travestiler

üç beş kadın da var ayrı ayrı hepsi yatakta

sonra hepsinin aynı yatakta olması var

dünyanın tüm kadınları ne büyük yatak

-içlenme sesi-

incinmişliğin kır çiçekleriyle ezilmiş yüzün var

güzel kardeşim belimin azcık biraz daha altında

yalanlar, senin yılanların, söz vermeyi kusmuşluğun

senin çaresizliğin var

denize girmiş çocukların sevinci var ahanda

sudan çıkmak istemeyen çocukla

yıkanmak istemeyen çocuğun aynı isteği var

hırlayan köpek yüzleri, sokağın tam ortası da var

lambalardan güneş yapma imdadı

kahkahanın alay küpü, otoyol var vızır vızır

sikindirik bisikletler, kırılmış birkaç bira şişesi var

güzel alkoller en tadında

bir kadında başka kadınları öpmek var

ah biliyordumlar, bilmez miyimler, bilmiştimler var

hissediyorumlar enerjimler gelmiştiler

santral işte bunlar belimin az biraz daha altında

belimin altında ne var biliyor musun

ah be güzel kardeşim

az biraz daha altında s*k var.

Aşk Değil Bu / Cemil Yüksel

yok hayır aşk değil bu

bir bulutun diğer bulutla karşılaşması

beyazlığın değmesi hürlüğün dolaşması

sarılması gibi pabuca kadifenin

sıcaklığın ve temizliğin uzaması bu

hayır hayır aşk değil bu, adını boşver

suların boyuna aşağılara doğru görmesi

buluşmayı azdıran bir sevinçle

kanması çağıltıyla, müziğin

yol üstündeki yeşili canlandırması

mavinin üstüne boşalması gökyüzüyle

sesinin ayarlarını durmadan değiştiren

miden değil sadece, gırla boğazına çıkmış

bir salınım heyecandan iteklenen

aşk değil bu kimsenin yeteri yok buna

dönüp bakmak gibi durmadan ilginin

yönelerek mutlak bir an kurması

boşluktan sarmaş dolaş göğüs kafesi

güvercinler gibi şişiyor her kelimede

hayır aşk değil bu

evet aşk değil bu

aşk değil bu

aşk değil

aşk.

Not: Gökyüzündeki iki bulutun birbirine değip ve karışmasının

        anlık tanıklığından çıkmıştır bu şiir

Seviyorum Seni / Cemil Yüksel

yeşil erik gibi seviyorum seni

ağzında taşkınlığa varan sular

sözcükleri az az çıkarmış dilinden

tutkuya ağır koşan ayak bileklerinle

geldiğin oluyor her türlü hazırlığa

kararmış incir gibi seviyorum seni

pazarlarda bağrılan utancın yayık sesi

gözlerine değen onlarca rengin

bir araya gelince yoğun ve yayılan

açılınca övüyorsun her türlü kırmızılığı

mis gibi kokan kavun gibi seviyorum seni

güneş lekesi benleri toplayan sarıdan

avcuna yerleşmiş tam bir uygunluk

dönüp durdukça karşılaştığımız yol kenarında,

kamyon kamyon devriliyorsun her türlü mutluluğa

dişleri çağıran kırmızı elma gibi seviyorum seni

bir buluşu çağıran sezgiyle, birdenbire

ağaç toprak su ve kökleri bütüne doğru buluşturan

tohuma doğru ilerledikçe bulan boynunla

uzanarak süzülüyorsun her türlü öpücüğe

  

Fesih / Cemil Yüksel

elimden geleni yaptım zuhal olmadı

yüzüne dahi bakmadım ilaçların, tutmadım kitapları

yanılırım dedim, bakarım da kalırım diye ters ettim

kadınlardan duymayı sevdiğim küfürlerle acıttım 
derimin en ince yerlerini

zuhal kimselere açmadım kapıları

anahtarları attım çıkamamaya koydum kendimi

yine olmadı zuhal yine olmadı

bir askı ipiyle doladım evin içini 

kurulandı yıkadım kurulandı yıkadım

ütüledim buruştu ütüledim buruştu

ellerim sandalye taşımaktan yoruldu zuhal

kahve fincanlarını açıp kapamaktan sehpalar eskidi

cımbızınla çekiyorum fazla kalmış kemikleri

saç lastiğinle tutturuyorum kasları

bir çöp torbası halinde çıkarılacağız tüm evlerden

yüzüklere giremedim, çiçekler yalanlayamadı

bir evlilik atığı dolan çöp evlerden taşamadım zuhal.

An / Cemil Yüksel

ey sevgimin genişleyen damarı

kanı ve suları taşıyan rahat gövde

yeşili maviyi gün boyu gezdirip

kırmızı ve siyahı karşılayan dönüş

parlak yıldız, canlılığın besleyici varlığı

ellerim ve içimde nasılsa bulurum

çiçeklerin rüzgarla bulduğu neşeyi

sıcaklığını bulmuş kayalardan akan suyu,

bulurum hülyası açık bırakılan pencerelerde

kedilerin el hareketlerinden ördüğü sığınağı

kuşların uçuşlarına dolanarak aktarılan döngü

küçük balıkların akıntıdaki hep birdenliğini

yolcuları yolları uzun solukları

tozun ağzı ağırlaştıran kurumayı

bulurum nicedir gözlerimin içlerinde

birike birike kendine renkler ışıyan sevinci

alırım her türlü bakışında ağaçların

gökten beslenerek doyurulma ululuğunu

ey anın mekanında huşu bulmuş görüntüm

kulpu kırık kapıları zorlanarak açılmış kenar çığlıkları

sana basit ve zoru inatla gösterenden değilsin

kelimeleri bulup çıkarmayı huy edinmiş aklın değilsin

bulunmaz sadece maddeyi bağıran işaretler

uzun bir sessizliği kaplamış üstünde ne varsa

duymamış mıdır ağzı açılarak büyüyen yanardağ

üfleyecek büyük yangına

bir gün tüm "benim" ve "seninleri"....

Tohum / Cemil Yüksel

korkunç bir secde halinde

yamuk yumuk bazen sırtüstü uzandığımız her yere düştük

mayıs aylarında patlayan diri gövdesinde papatyaların

cam fincanları kaplayan ölüsü halinde

kendi iplerine takılan kuklalar gibi

yıkarak gövdenin çekmecelerini

bildiğin her yere düşüşümüzü fotoğrafladık

yutuverdik tozunu düşüşümüzün

sabahı ve serinliği bekleyen avcı kuşlar gibi

ağzımız açık kalmış diye uyarılan her türlü dalgınlıktan

gözlerini bir kez dahi kırpmayan hiçliğin o anlık çağrısına dek

düştük uslu ve hırçın mavisine denizlerin

gövdesindeki küçük bir delikten yaşadığını üfleyen balinalarla

ilk adımlarını atan çocukların kendi kendine öğrendiği

yürüyüşümüze sirayet eden o hayali sendeleme

belediye otobüslerinde, metrolarda ve kapılarda

sürüye sürüye getirdiğimiz kendimizi..

gelişememiş bir gebelikten düşürdük

kendi kendimizin ayaklarına basarak.

eşelenmiş bir acıdan düş kura kura çıkarken bulduğumuz

her yere doğru

göğe doğru ve göz hizasından bir gözün içine doğru

her yıla her aya her güne her saate her dakikaya doğru

doğruca bırakan

en güzellerini toplamış gibi

meyvelerin turunçların kokusundan

yerleşmiş avuçlarından

toprağa hazırlayarak en güzel düşüşümüzü

düştük. 

Kuş / Cemil Yüksel

sana baktım. bulutları durmadan kırpılan bir gök gibi

kızıla siyaha uzamamaya kaçan her şeyle hep böyle

her kılıç kınını keser önce ilk yarayı orda tanır

ben bahçe diyorum derlenmiş toplanmış her yeşile

kenar köşe demeden harcadım uzamış ellerimi

sana baktım. devrilmiş buldular, öyle sandılar

insanın kulağı kısık, görmesi yumru

her sözcüğün ağzı küçültülmüş çocukluktan

ne güzel ilgisi var durmadan o sıcacık öpücüklerin

sana baktım adınla, büyük bir sessizlik duyuldu

bırakılmaya konduğu söyleyecekler

konmuş, gür, alışık sesinde bir kuşa baktım

Kahve / Cemil Yüksel

mavi kahve fincanları

içildikçe artan varlığı keyiflenmenin

sessizliğin büyüyen yeşili

dolmuş gibi her şeye bakınca

bakınca dolmuş gibi suların gelgitleri

gidip gelmeleri kapı aralıklarının

binlerce ayak izinin hiç haberdar olmadan

konmuş bir arada sanki bu yolculuğa

uzunca bir içimin en uzun yolculuğuna

hiçbir bakışın görmediği uzunlukta

varmış gibi sessizce bulunduğu her yerden

bir elinin diğerine göz gezdirdiği

korkmuş sövmüş ve durmadan bakakaldığı

karanlığında örtülen yerlerin durmadan

korunmaya ve içlerinde bulundukça gizlenen

ürkek ürkek bakışması dolmuş boşalmazlığa

bekledikçe artan kahverengi

sonsuzca açılmış ışığın kapıları.

Bay A / Cemil Yüksel

bay a da beslenirdi bir kurşun

yuvarlak ve kenarlı konuşur

sözcükle ateşlenir ve rujla köklenir açılırdı

her gün bir kaç cinayet mahaldi

parlardı sızıntı halinde bir musluktan

kalbinde bay a nın bir kurşun

öfkeyle bulurdu evlerin ta içini  

cam kırılır gökler gibi sevinçlenirdi

yaşadığını duyardı her türlü gürültüde

bardaklar elinden gözyaşları gibi kayardı

bir kez ıslak bir şefkate basarak doğrulamamıştı

bay a da beslenirdi bir kurşun

beslenir geçerdi sadece

ilgisini verir ne zaman bir kadın görse

bay a kadınlarla dolu yoksullukla boşalırdı

suçları dinmez bir sıtma tutardı

bir sıçrama tahtası gövdesi pirelerle dolu

akan her şeye doğru bay a yorulurdu

bir kurşun beslerdi kalbinde bay a

bir kurşun minik ağzıyla

kan yayardı dünyanın günterine

bay a kurşun asker, kurşun kalemdi.

bitmeyen kemirgeni eksik hayvanın.

ölü kuşlar gibi kaldırıldıkça düşerdi 

yine de beslerdi o tek atımı bay a.