Fesih / Cemil Yüksel

elimden geleni yaptım zuhal olmadı

yüzüne dahi bakmadım ilaçların, tutmadım kitapları

yanılırım dedim, bakarım da kalırım diye ters ettim

kadınlardan duymayı sevdiğim küfürlerle acıttım 
derimin en ince yerlerini

zuhal kimselere açmadım kapıları

anahtarları attım çıkamamaya koydum kendimi

yine olmadı zuhal yine olmadı

bir askı ipiyle doladım evin içini 

kurulandı yıkadım kurulandı yıkadım

ütüledim buruştu ütüledim buruştu

ellerim sandalye taşımaktan yoruldu zuhal

kahve fincanlarını açıp kapamaktan sehpalar eskidi

cımbızınla çekiyorum fazla kalmış kemikleri

saç lastiğinle tutturuyorum kasları

bir çöp torbası halinde çıkarılacağız tüm evlerden

yüzüklere giremedim, çiçekler yalanlayamadı

bir evlilik atığı dolan çöp evlerden taşamadım zuhal.