Sarı
bir ormanda ikiye ayrıldı yolum,
İkisinden
birden gidemediğim ve yoldaki
Tek yolcu
olduğum için üzgün, uzun uzun
Baktım
görene kadar birinci yolun
Otlar
çalılar arasında kıvrıldığı yeri;
Sonra
öbürüne gittim, o kadar iyiydi o da,
Ve belki
çimenlik olduğu, aşınmak istediğinden
Gidilmeye
daha çok hakkı vardı; oysa
Ordan
gelip geçenler iki yolu da
Eş ölçüde
aşındırmıştı hemen hemen,
Ve o
sabah ikisi de uzanıyordu birbiri gibi
Hiçbir
adımın karartmadığı yaprakların içinde,
Ah,
başka bir güne sakladım yolların ilkini!
Ama bilerek
her yolun yeni bir yol getirdiğini,
Merak
ettim, başa dönecek miyim diye.
İç geçirerek
anlatacağım bunu ben,
Nice
yaşlar nice çağlar sonra bir yerde:
Bir
ormanda yol ikiye ayrıldı, ve ben-
Ben
gittim daha az geçilmişinden,
Ve bütün
farkı yaratan bu oldu işte.
Çeviri: Selahattin Özpalabıyıklar
