Ney / Cemil Yüksel

Anne ne zaman içinle açılsan

O saçlarının açılmışlığına benzeyen içinle

Kıvrılan yerlerimden düzeltilmiş oluyorum

İyi oluyorum, iri bir sıkıntının uzaklaşması gibi

Biliyorum ki sevmem bir sıkıntının yaratılmışlığıdır

Dolu dolu bir temmuzun en temmuzlu ortasında

Denizi hatırlayan sular gibi aktığından belliyim

Beni aktığından; beni dolu dolup aktığından

Hırçınlığım Anne senin en derin kalıntın

Bir ay tanışıklığı dirilttim huylana

Sıkıla dingin emzirmenden

Sesinde apayrı durulanmış ninninin

Üç kere vurgulanmış e’ sinde uyudum

Ve uyandım e harfinden yapılmış sorularla hırlaşarak

Şimdilik dirilen bir etrafsızlığım, bilinmemiş

Umut içeren, tastamam umut verici

Anne ne zaman içinle açılsan

Dünyanın uzun uzun konuşulmuşluğuna benzeyen içinle

Daha bir yakınlaşıyorum alnımdaki yakışıksızlığa

Ve rahatlığını seziyorum

içimdeki söylenmemiş baş dönmelerinin.

Ne oluyorsa bana yavaşça oluyor kıyamet gibi

Biliyorum ki Allah hep gelmeyeceğe benzer

Kurtarışları elinden alınmış bir çıkıp gelememeye

Sen bakmazsan olacak şey değil Anne

İnce ve sevecen merakların böyle gözüpeklenişi

Dışımdaki bu murdar kapışma söylenecek gibi değil

Havada soğuk ve sinsi bir nem

İşte her şeyin içyüzü

Bu kostak yürüyüşüyle varıp, duran kim?

Bu dörtnala gelen kimin yaşaması?

Varlık Dergisi  2006 Yılı Ağustos sayısında yayınlanmıştır.