Leblebi / Cemil Yüksel

özenle tutuşundan her şey değerleniyor

doymuş dingin sevecenliği tatmış bir bebeğin

usulca bırakması gibi uykusuna kendini

her şeyin sığmazlığı buluşuyor sessizce

nerede ne içinde kiminle bilmeden

uykusunda düzelmeye bırakmış saçlarını

uykusunda iyileştiriyor yüzünde ufalanmış yüz çevirmeyi

okunmamış kağıtlar sımsıkı ve yapışık

eski karalamalar da ağır mı ağır köprü altlarından
hepsini iade mührüyle derliyor toprak kokusu

an istasyonları tarifsiz yön ibresi çekiliyor

öpüşmenin iksirinden bulaşıyor ağzına dokunmak

işte böyle gelip kuruluyor içine kırlangıç yuvası

güneş çalışma diliyor taşkın bir gün ışığıyla sana
ovalayarak içine yıkılmış hurda uyuşukluk

hazırlanan bir kuş kanadı gibi gerinip
koca bir gün için işlediği atılganlığı

besliyor durmadan yer çekimine karşı

şimdi çarpıyor midenin kenarında heyecan
serinlemiş omuz açıklığı, salınan kas
böyle gelip yer ediyor içine

yoğun eksilen sonra sızan her şey.

ah kağıtların üstünden haklı çıkmanın kelimeleri
ne yazık ne üzgün ve ne çaresiz

leblebiler bile kırabiliyorken dişleri.

....12.2013

Görsel Eser: Lucio Fontana