Belimin Altına Güzelleme / Cemil Yüksel

birileri merak ediyordur

 –ettikleri muhakkak- diye söylüyorum

belimin altında ne var

çiğdem çiçeği yumrulu mavi otsu

ilkbahar ve sonbahar da açar

kekik ve çürümüş et kokusu

uzay mimarisi yer çekimsiz bir dünya var

belimin altında

korkunun tutkuyla ağzıma dilini daldırması var

her türlü kibrin yargılamanın çaresizliği

belimin azcık daha altında

duvarlara astığınız resimler, boş bakışlar

köprü üstünde kaptığınız atlara binememeniz var

daha da merak ediyorsanız

ibneler, çirkin orospular, baldırlı travestiler

üç beş kadın da var ayrı ayrı hepsi yatakta

sonra hepsinin aynı yatakta olması var

dünyanın tüm kadınları ne büyük yatak

-içlenme sesi-

incinmişliğin kır çiçekleriyle ezilmiş yüzün var

güzel kardeşim belimin azcık biraz daha altında

yalanlar, senin yılanların, söz vermeyi kusmuşluğun

senin çaresizliğin var

denize girmiş çocukların sevinci var ahanda

sudan çıkmak istemeyen çocukla

yıkanmak istemeyen çocuğun aynı isteği var

hırlayan köpek yüzleri, sokağın tam ortası da var

lambalardan güneş yapma imdadı

kahkahanın alay küpü, otoyol var vızır vızır

sikindirik bisikletler, kırılmış birkaç bira şişesi var

güzel alkoller en tadında

bir kadında başka kadınları öpmek var

ah biliyordumlar, bilmez miyimler, bilmiştimler var

hissediyorumlar enerjimler gelmiştiler

santral işte bunlar belimin az biraz daha altında

belimin altında ne var biliyor musun

ah be güzel kardeşim

az biraz daha altında s*k var.

Aşk Değil Bu / Cemil Yüksel

yok hayır aşk değil bu

bir bulutun diğer bulutla karşılaşması

beyazlığın değmesi hürlüğün dolaşması

sarılması gibi pabuca kadifenin

sıcaklığın ve temizliğin uzaması bu

hayır hayır aşk değil bu, adını boşver

suların boyuna aşağılara doğru görmesi

buluşmayı azdıran bir sevinçle

kanması çağıltıyla, müziğin

yol üstündeki yeşili canlandırması

mavinin üstüne boşalması gökyüzüyle

sesinin ayarlarını durmadan değiştiren

miden değil sadece, gırla boğazına çıkmış

bir salınım heyecandan iteklenen

aşk değil bu kimsenin yeteri yok buna

dönüp bakmak gibi durmadan ilginin

yönelerek mutlak bir an kurması

boşluktan sarmaş dolaş göğüs kafesi

güvercinler gibi şişiyor her kelimede

hayır aşk değil bu

evet aşk değil bu

aşk değil bu

aşk değil

aşk.

Not: Gökyüzündeki iki bulutun birbirine değip ve karışmasının

        anlık tanıklığından çıkmıştır bu şiir

Seviyorum Seni / Cemil Yüksel

yeşil erik gibi seviyorum seni

ağzında taşkınlığa varan sular

sözcükleri az az çıkarmış dilinden

tutkuya ağır koşan ayak bileklerinle

geldiğin oluyor her türlü hazırlığa

kararmış incir gibi seviyorum seni

pazarlarda bağrılan utancın yayık sesi

gözlerine değen onlarca rengin

bir araya gelince yoğun ve yayılan

açılınca övüyorsun her türlü kırmızılığı

mis gibi kokan kavun gibi seviyorum seni

güneş lekesi benleri toplayan sarıdan

avcuna yerleşmiş tam bir uygunluk

dönüp durdukça karşılaştığımız yol kenarında,

kamyon kamyon devriliyorsun her türlü mutluluğa

dişleri çağıran kırmızı elma gibi seviyorum seni

bir buluşu çağıran sezgiyle, birdenbire

ağaç toprak su ve kökleri bütüne doğru buluşturan

tohuma doğru ilerledikçe bulan boynunla

uzanarak süzülüyorsun her türlü öpücüğe

  

Fesih / Cemil Yüksel

elimden geleni yaptım zuhal olmadı

yüzüne dahi bakmadım ilaçların, tutmadım kitapları

yanılırım dedim, bakarım da kalırım diye ters ettim

kadınlardan duymayı sevdiğim küfürlerle acıttım 
derimin en ince yerlerini

zuhal kimselere açmadım kapıları

anahtarları attım çıkamamaya koydum kendimi

yine olmadı zuhal yine olmadı

bir askı ipiyle doladım evin içini 

kurulandı yıkadım kurulandı yıkadım

ütüledim buruştu ütüledim buruştu

ellerim sandalye taşımaktan yoruldu zuhal

kahve fincanlarını açıp kapamaktan sehpalar eskidi

cımbızınla çekiyorum fazla kalmış kemikleri

saç lastiğinle tutturuyorum kasları

bir çöp torbası halinde çıkarılacağız tüm evlerden

yüzüklere giremedim, çiçekler yalanlayamadı

bir evlilik atığı dolan çöp evlerden taşamadım zuhal.

An / Cemil Yüksel

ey sevgimin genişleyen damarı

kanı ve suları taşıyan rahat gövde

yeşili maviyi gün boyu gezdirip

kırmızı ve siyahı karşılayan dönüş

parlak yıldız, canlılığın besleyici varlığı

ellerim ve içimde nasılsa bulurum

çiçeklerin rüzgarla bulduğu neşeyi

sıcaklığını bulmuş kayalardan akan suyu,

bulurum hülyası açık bırakılan pencerelerde

kedilerin el hareketlerinden ördüğü sığınağı

kuşların uçuşlarına dolanarak aktarılan döngü

küçük balıkların akıntıdaki hep birdenliğini

yolcuları yolları uzun solukları

tozun ağzı ağırlaştıran kurumayı

bulurum nicedir gözlerimin içlerinde

birike birike kendine renkler ışıyan sevinci

alırım her türlü bakışında ağaçların

gökten beslenerek doyurulma ululuğunu

ey anın mekanında huşu bulmuş görüntüm

kulpu kırık kapıları zorlanarak açılmış kenar çığlıkları

sana basit ve zoru inatla gösterenden değilsin

kelimeleri bulup çıkarmayı huy edinmiş aklın değilsin

bulunmaz sadece maddeyi bağıran işaretler

uzun bir sessizliği kaplamış üstünde ne varsa

duymamış mıdır ağzı açılarak büyüyen yanardağ

üfleyecek büyük yangına

bir gün tüm "benim" ve "seninleri"....

Tohum / Cemil Yüksel

korkunç bir secde halinde

yamuk yumuk bazen sırtüstü uzandığımız her yere düştük

mayıs aylarında patlayan diri gövdesinde papatyaların

cam fincanları kaplayan ölüsü halinde

kendi iplerine takılan kuklalar gibi

yıkarak gövdenin çekmecelerini

bildiğin her yere düşüşümüzü fotoğrafladık

yutuverdik tozunu düşüşümüzün

sabahı ve serinliği bekleyen avcı kuşlar gibi

ağzımız açık kalmış diye uyarılan her türlü dalgınlıktan

gözlerini bir kez dahi kırpmayan hiçliğin o anlık çağrısına dek

düştük uslu ve hırçın mavisine denizlerin

gövdesindeki küçük bir delikten yaşadığını üfleyen balinalarla

ilk adımlarını atan çocukların kendi kendine öğrendiği

yürüyüşümüze sirayet eden o hayali sendeleme

belediye otobüslerinde, metrolarda ve kapılarda

sürüye sürüye getirdiğimiz kendimizi..

gelişememiş bir gebelikten düşürdük

kendi kendimizin ayaklarına basarak.

eşelenmiş bir acıdan düş kura kura çıkarken bulduğumuz

her yere doğru

göğe doğru ve göz hizasından bir gözün içine doğru

her yıla her aya her güne her saate her dakikaya doğru

doğruca bırakan

en güzellerini toplamış gibi

meyvelerin turunçların kokusundan

yerleşmiş avuçlarından

toprağa hazırlayarak en güzel düşüşümüzü

düştük. 

Kuş / Cemil Yüksel

sana baktım. bulutları durmadan kırpılan bir gök gibi

kızıla siyaha uzamamaya kaçan her şeyle hep böyle

her kılıç kınını keser önce ilk yarayı orda tanır

ben bahçe diyorum derlenmiş toplanmış her yeşile

kenar köşe demeden harcadım uzamış ellerimi

sana baktım. devrilmiş buldular, öyle sandılar

insanın kulağı kısık, görmesi yumru

her sözcüğün ağzı küçültülmüş çocukluktan

ne güzel ilgisi var durmadan o sıcacık öpücüklerin

sana baktım adınla, büyük bir sessizlik duyuldu

bırakılmaya konduğu söyleyecekler

konmuş, gür, alışık sesinde bir kuşa baktım

Kahve / Cemil Yüksel

mavi kahve fincanları

içildikçe artan varlığı keyiflenmenin

sessizliğin büyüyen yeşili

dolmuş gibi her şeye bakınca

bakınca dolmuş gibi suların gelgitleri

gidip gelmeleri kapı aralıklarının

binlerce ayak izinin hiç haberdar olmadan

konmuş bir arada sanki bu yolculuğa

uzunca bir içimin en uzun yolculuğuna

hiçbir bakışın görmediği uzunlukta

varmış gibi sessizce bulunduğu her yerden

bir elinin diğerine göz gezdirdiği

korkmuş sövmüş ve durmadan bakakaldığı

karanlığında örtülen yerlerin durmadan

korunmaya ve içlerinde bulundukça gizlenen

ürkek ürkek bakışması dolmuş boşalmazlığa

bekledikçe artan kahverengi

sonsuzca açılmış ışığın kapıları.

Estas Tonne / The Song of the Butterfly

Bay A / Cemil Yüksel

bay a da beslenirdi bir kurşun

yuvarlak ve kenarlı konuşur

sözcükle ateşlenir ve rujla köklenir açılırdı

her gün bir kaç cinayet mahaldi

parlardı sızıntı halinde bir musluktan

kalbinde bay a nın bir kurşun

öfkeyle bulurdu evlerin ta içini  

cam kırılır gökler gibi sevinçlenirdi

yaşadığını duyardı her türlü gürültüde

bardaklar elinden gözyaşları gibi kayardı

bir kez ıslak bir şefkate basarak doğrulamamıştı

bay a da beslenirdi bir kurşun

beslenir geçerdi sadece

ilgisini verir ne zaman bir kadın görse

bay a kadınlarla dolu yoksullukla boşalırdı

suçları dinmez bir sıtma tutardı

bir sıçrama tahtası gövdesi pirelerle dolu

akan her şeye doğru bay a yorulurdu

bir kurşun beslerdi kalbinde bay a

bir kurşun minik ağzıyla

kan yayardı dünyanın günterine

bay a kurşun asker, kurşun kalemdi.

bitmeyen kemirgeni eksik hayvanın.

ölü kuşlar gibi kaldırıldıkça düşerdi 

yine de beslerdi o tek atımı bay a. 

Kymatica

Fazıl Say & Serenad Bağcan / Akılla Bir Konuşmam Oldu

William Blake / Dadının Şarkısı

Yeşillikte çocuk sesleri duyulduğunda

Ve gülüşler duyulduğunda tepede,

Huzur içindedir göğsümde kalbim

Ve geri kalan her şey sükûnet içinde

"Artık eve gelin çocuklarım, güneş batıyor,

Ve yükseliyor gecenin çiyleri;

Gelin gelin oyunu bırakın, ve rahat bırakın

Sabah gökte görünene kadar bizi."

"Hayır hayır oynayalım bırak da, gündüz daha

Ve uyuyamayız henüz;

Hem küçük kuşlar uçuyor gökte

Ve tepeler de koyunlarla dolu."

"Peki peki gidip oynayın ışık solana kadar

Ve sonra eve gelin yatmaya."

Küçükler sıçrayıp bağırır gülerdi,

Ve bütün tepeler yankılanırdı.

Çeviri: Selahattin Özpalabıyıklar

Süt Dişi / Cemil Yüksel

kişi kendi olur kurulur sofrasına kupkuru ekmeklerin

ilk tadını anımsar tahılın, aşkın ve denizin

annesini uyandırır ıslatsın diye saçlarını

annesini çıkarır zindandan şişen uçlarını ovdurur

kapkara tutmuş incirlerle bile başlanabilir dokunmaya

gövdesine dolanabilir uzayan süt dişi bir sessizliğin

can sıkıntısı bir şehir icadıdır

sabah erkenden kovulur çocukluğundan

gökten toplar hırsla tüm sevinç güvercinlerini

aç yılanları ayaklar altına salar soğuk

sıkılmak bir tanrı olur buruşukluktan

durmadan ama durmadan sallar uykular için

ipi kesilmedikçe gıcırdayan bir beşikle

kişi kendi olur kurulur sofrasında dip dibe

kemik kalp ve sinirle duyumun bahçesi

bir ağacın ruhunu doyurur dingin

hiç beklenmedik bir canlılık bağlanır naif

kişi vakti gelir kurtulur kendi olmaktan da.

Şiir / Cemil Yüksel

                                                            (Şiire ithaf edilmiştir.)

bir ressam kararmış incir tezgahlarında öpüşür

sırf senin gönlün olsun diye.

kirazları kullanır suya inmiş geyikleri de

ormanda yangın çıkartır üşümeni avlar

arzuyla taşınır temkinini soyunur

bir sabahlık gibi atar üstündeki her şeyi

gürül gürül avuçlarına sıkışmış kelimelerden

beyaz bir sayfayı grileştirir çabuk çabuk

birden bilmeden kullanır tüm eşyaları

senin ağzına dökülür yan yana şelalerle

bir kadın senin aynanda kendini giyinir

durmadan giyinir saçlarını

süsler alyanslar şımartan kolyeler

hepsi senin müziğinin harflerinde

nem ve sıcaklık korkusuzca

doygun bir ağızla besliyorlar seni

kuyular kadın yüzleri burun delikleri

derinliğin sarhoş meraksız tepsisinden

kesilmeden cevapsız bir varoluşla

seni ortaya çıkartmak için köklerinden

kan yürüyor orda

tam orda durulmayan bir sağnak

kalbi kasıp savuran dudaklarını çizen vadi

bir niyet bulmuş gibi sözcüklerinden

memelerine inen o kavis birden

ağzına dayanır acıkmış bir tanışmanın

çatlayan ses telleri seni çağırır

yenmiş kurabiyeler gibi

zamanın ağzında paramparça

uzaktan ta uzaktan

bu dünyada bir yerin var senin

ne çok el sabahtan akşama kadar seni yapar

salgı bezleri, çekiç ve kalkerler

enerjinin görkemli gidip gelmeleri

çamura sevgi duyan çocuk elleri

keyifle bir acının az önce bırakıldığı yerden

rüzgar azıcık esse senin denizlerinin kokusu

senin gözlerindir dolar açlığın çökeltisine

hadi kapan bir gövdeden -varsın şair desinler-

denizaltı gibi diplere

sulardan büyür sular gibisindir öyle

bir dize midir seni kuran şimdi

bir dize midir sana kurulan

bir dize midir senden kurtulan.

Çocuklar'a Dair / Halil Cibran

.

Ve bir bebeği bağrına basmış bir kadın

dedi: Konuş bizlere Çocuklar’a dair.

Ve o dedi:

Çocuklarınız sizin çocuklarınız değildir.

Onlar Hayat’ın kendine duyduğu hasretin

oğulları ve kızlarıdır.

Onlar sizin vasıtanızla gelirler fakat sizden değiller,

Ve gerçi sizinledirler, ama size ait değiller.

Onlara sevginizi verebilirsiniz, ama

düşüncelerinizi değil,

Zira onların kendi düşünceleri var.

Onların bedenlerini barındırabilirsiniz,

ama ruhlarını değil,

Zira onların ruhları yarının hanesini

mesken tutmuştur, sizin ziyaret

edemeyeceğiniz, rüyalarınızda bile.

Onlar gibi olmaya gayret edebilirsiniz,

ama onları kendinize benzetmeye kalkmayın.

Zira hayat geriye doğru gitmez, ne de

oyalanır dünle.

Sizler yaylarsınız, çocuklarınızın diri oklar

misali ileriye fırlatıldığı.

Kemankeş, sonsuzun yolu üzerindeki

nişangâhı görür ve Kendi kudretiyle sizi gerer,

Kendi okları gidebilsin diye hızlı ve ırağa.

Bırakın, Kemankeş’in elinde gerilişiniz

Memnuniyetle olsun;

Zira O, süzülen oku sevdiği kadar

muhkem olan yayı da sever.