hatırlanacak
bir şeyler bırakıyorsun
unutulmakla
onarılmadığın doğru.
kelimeler,
uçları birbirinin dışında
el
değmemiş bir karışıklık içinde.
sonsuz
uçları dudaklarınla ıslatmışsın da
üfle
diyorsun sızlayan bir yaranın içinden.
nefesim,
ondan başka kimsem yok
kalbim
sorulmaz olan
alışmış
kendiliğinden.
senle
başlamak tutuyor beni her şeye
üstelik
dışında değil dudaklarının.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder