Seni Sevdim Bu Akşam / Cemil Yüksel

seni sevdim bu akşam senin haberin yoktu

dalından yerçekimini döverek kurtulan bir elma

en güzel koparılma sesiyle kendini gerçekleştiriyor

avucunda fırlatılmayı bekleyen misketler gibi

eksildiğini söylüyor birileri kan kaybından

öyle

seni sevdim bu akşam senin haberin yoktu

dokunmanın göğünde diz çökmüş ürperişler 

onarıyor bir papatyayı güneşi az görmüşlüğünde

evet şimdi ne bulsa aşkla tamam diyor

en çok neresinden tutulduğunda apayrı duran

öyle

seni sevdim bu akşam senin haberin yoktu

aniden durdurulmuş bir araba gibi köprü üstünde

hırsından hızlıca çekilmiş bir perdenin sarsıntısı

suda toplanan balıkları irkilten bakışın sesiyle

şiire başlarken masadan kaçışması gibi kelimelerin

öyle

seni sevdim bu akşam senin haberin yoktu

suyla, bir şey gibi, hatırlamakla yine de unuttu

eşya ve sesler bırakılıp katıldılar yaşamaya

ağırlığınca toprak kum çakıl aldılar yeni şeklini

bir taş koptu mesela bir kayadan yüklenince

öyle

açılmış bırakıldı her şey sonuna kadar

önce üzgün yerlerim başladı usulca bırakmaya

her şeye soğuk taşınmış ve nar kırılmıştı üzerinde

açıklanabilir halin gibi vurdu dudakların öpmeyle

bir baloncunun elinden kaçırması gibi balonlarını

öyle