öperse
sakalımı biralanmış bir berber
aşkımın
civcivleri kanatlanmış
merhaba
şiirlere
kılıç çeken gökyüzü
yerin bu
şiirde de bir çocuk ağlamasıdır
(yerin bu
şiirde küçük bir çocuk ağlamasıdır)
yani ki sen
EY
li bir heple
başlıyan
hüzünlerin ve
yalnızlığın bekçisi
bütün
şiirlerin babası
üvey
babam
merhaba
EY
(artık küçül)
-ey-
acıların güç
çeşmesi
suyun artık
beslemiyor çocukları
ey babam
merhaba
olmasa
babamın karısı
büyütün artık
beni
(ağlamak
acıların yontulmuş biçimidir
hüzünse bir
çocuğun gökyüzünü sevmesidir)
yorgunum bir
gülü devşirmekten
görseniz/artık
yüzüm
bozulan bir
çiçektir
evde kalmış
kızların göğsünde sık bulunan
beni solduran
akşamüstleridir pencerelerde
çünki hüznü
hüzün besler yalnızca
merhaba
diyorum
bir acıyı ikiye bölmek
bir elmayı
ikiye bölmek kadar güçtür
görseniz/artık
yüzüm
bozulan bir
dengedir
bir serçeyi
gökyüzünde barındırmaktan kıyan
(bence bütün
serçeler yaşlandıkça serçedir)
güneş (ki
göğün orospusudur)
yatar da
çirkinliğin baykuş kuşuyla
unutur bir
serçeyi kendisiyle sevişmeyi
şimdi
yaşlanan bir gökyüzüdür hayatı
aşkı ve
sevişmeyi kendisinde arıyan
merhaba
diye bir ses
nerden
gelirse küçük
bir çocuğun
(serçeleri
çok seven bir çocuğun)
eskiyen
yüzüdür güneşe karşı
(babam benim
annemi sana
emanet ediyorum)
(Dost, Nisan 1970)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder